“Lefkoşa beni duyuyor musun?”

Yakın Doğu Üniversitesi Kıbrıs Araştırmaları Merkezi dahi Kıbrıs Türk Yazarlar Birliği ortaklığı ile, şair Mehmet Levent’in Türkçe dahi İngilizce dilinde yazılan  “Lefkoşa Beni Duyuyor Musun? Nicosia, Can You Hear Me?” isimli kitabı yayımlandı . Yakın Doğu Üniversitesi Kıbrıs Araştırmaları Merkezi dahi Kıbrıs Türk Yazarlar Birliği Başkanı Doç . Dr . Şevket Öznur, Kıbrıs Türk şiiri denince altu abuk sabuk mevrut isimlerden akraba çoban Mehmet Levent’i 21 Mart Dünya Şiir Günü kapsamında onurlandırmak istediklerini dahi kitabı yayımladıklarını söyledi . YDÜ’den gıyabî rastlantı göre, Öznur “Mehmet Levent’ kurucusu dahi üyesi olduğu çatal kurumun Kıbrıs Türk Yazarlar Birliği dahi Yakın Doğu Üniversitesi Kıbrıs Araştırmaları Merkezi (YDÜ-KAM) namına 21 Mart Dünya Şiir Günü çoban yerde özel günde onurlandırmak istedik . Dünya’nın dahi Kıbrıs’ın yaşadığı Koronavirüs yüzünden kitabın tanıtım etkinliğini gerçekleştiremedik . “Lefkoşa Beni Duyuyor Musun?” adlı şiir kitabını Türkçe-İngilizce namına topluma dahi genç kuşaklara tanıtmak için yayımladık . Ekip anlamamak dahi karşılıksız kardeş kardeş büyüttüğümüz yerde dostluğumuzun yerde ürünü için ele güne karşı çok teşekkür ederiz” didi . Ali Nesim aracılığıyla tanıştığı Mehmet Levent’in, 50 yılı geçen yazarlık serüveniyle Türkçeyi becerikli kullanışı, özgün, anlaşılır dili, nama özgü tek şiir dili yaratarak Kıbrıs Edebiyatına tek çok yapıt kazandırdığını anlatım fail Öznur,  kitabın İngilizce çevrisinin dahi Fahri Tunalıer tarafından yapıldığını belirtti . LEFKOŞA’YA ŞİİR İLE SESLENDİ . . . Mehmet Levent kitabı için şöyle yazdı:“Lefkoşa . . . Doğduğum dahi bugüne kadarki yaşamımın çok büyük bölümünü kucağında geçirdiğim şehir . 10 gün ayrı kalsam devletli ile deli bildiğini işler imişçesine canımın çektiği şehir . Sırdaşım . . . Yürek atışım . . . Anlar denizim . . . Bir gün tarafına destansı tek şiirle seslenmek, duygularımı onunla paylaşmak, duygularına yüreğimi açmak, kısacası onunla tek çeşit dertleşmek ihtiyacı kendiliğinden gelip duran yüreğimin önünde . Mahzundu . . . Üzgündü . . . Kahırlıydı . . . İsyanlar içindeydi . . . Dokunsalar ağlayacaktı . . . Ağlayacaktık . . . “Lefkoşa beni duyuyor musun?”Diye seslendim tarafına . Hiçbir aksülâmel vermedi . Ama beni duyduğuna eminim . Onunla söyleşimiz, dertleşmemiz . ” .